LGBT, No War kimi zərərli meyilləri dünyaya yaymağa və bununla da “demokratiyanın yeni sərhədlərini cızmağa” iddialı olan Qərbin iradəsinin əksinə olaraq, Gürcüstanın qəbul etdiyi “Xarici təsirlər haqqında”, habelə “Ailə dəyərlərinin və yetkinlik yaşına çatmayanların müdafiəsi haqqında” qanunlar okeanın o tayındakıların “səbrini daşırıb”.
2003-cü ilin noyabrında postsovet məkanında “məxməri inqilablar” seriyasını ilk dəfə olaraq Tiflisdə “uğurla sınaqdan keçirən” qərblilər hazırki şəraitdə Gürcüstanın müstəqil xarici siyasət yürütməsindən dərin narahatlıq keçirirlər. Məhz elə bu səbəbdəndir ki, parlament seçkiləri öncəsi Qərbin Gürcüstandakı hərəkət troyektoriyası genişlənib.
Ukrayna ilə müharibə şəraitində olan Rusiyanın siyasi, iqtisadi və hərbi qüvvəsini Gürcüstan vasitəsilə bölməyə müvəffəq olmayan Qərb hər vəchlə Tiflisi də Kremlə qarşı mübarizəyə səfərbər etmək niyyətindədir. Etiraf etmək lazımdır ki, rəsmi Tiflisin müstəqil, praqmatik və uzagörən siyasəti Cənubi Qafqaz regionunda yeni müharibə ocağının yaranmasının qarşısına sədd çəkdi. Elə bu amil də okeanın o tayından Gürcüstana qarşı növbəti hücumların başlanmasına rəvac verdi.
Qərb elitasının ənənəvi dəyərlərə və mədəniyyətə yer olmayan qlobal dünya qurmaq, dünyanın bir mərkəzdən idarə edilməsi niyyəti qarşısında dirəniş göstərən Gürcüstanda seçicilər hakim partiyanın tərəfində dursalar da, müxtəlif üsullarla aranı qarışdırmaq cəhdləri aydın hiss olunmaqdadır. Bundan öncəki seçkilər, 26 oktyabr seçkiləri öncəsi keçirilən ictimai rəy sorğuları da təsdiq edir ki, hakim “Gürcü arzusu” partiyası üstünlükdədir. Qələbəyə qarşı psevdo-qələbə taktikası ilə hərəkət edən qərblilər güman edir ki, bu yolla Gürcüstan iqtidarını dəyişməyə müvəffəq olacaqlar.
Gürcüstan ciddi seçim qarşısındadır. Ya bu ölkə Qərbi öz suverenliyinə hörmətlə yanaşmağa məcbur edəcək, ya da Qərbin iradəsi qarşısında boyun əyəcək. Qərbin iradəsi qarşısında boyun əyməyin hansı nəticələrə gətirib çıxaracağını isə Gürcüstan seçiciləri çox yaxşı dərk edirlər. Bunun üçün siyasətçi və ya analitik olmağa da gərək yoxdur. Ən yaxın tarıxı keçmişi bir balaca vərəqləmək kifayətdir ki, bunun doğuracağı fəsadları aydın görə biləsən. Heç şübhəsiz ki, bu günə qədərki seçkilərdə və 26 oktyabr seçkiləri öncəsi hakim “Gürcü arzu” partiyasının üstünlük qazanmasının əsas səbəblərindən biri də elə budur.
Beynəlxalq təşkilatların hesabatları, hansı ki, bu hesabatlar adətən saxta və qərəzli olur, təsdiq edir ki, Gürcüstanda seçkiöncəsi vəziyyət sabitdir və ölkədə demokratik mühit hökm sürür. Bütün bunların fonunda ölkədə demokratik şəraitin olmadığına dair Qərb dairələrinin başlatdığı təbliğatı elə Qərbin beynəlxalq təşkilatlarının özü fiaskoya uğradıb. Gürcüstan müxalifətinin keçirdiyi aksiyalarda iştirak səviyyəsinin aşağı olması, yerli əhalinin müxalifətə dəstək göstərməməsi də təsdiq edir ki, Gürcüstan seçiciləri mövcud iqtidarın həyata keçirdiyi islahataları və müstəqil xarici siyasət kursunu dəstəkləyir. Qərbi isə seçkilərin nəticələri deyil, Gürcüstanın Rusiyaya münasibətdə tutacağı mövqe maraqlandırır.
Cənubi Qafqaz regionu yenidən çalxalanır. Ermənistanın ardınca yenidən Gürcüstanı nəzarətinə almaq istəyən qərblilərin dirənişi bir daha təsdiq edir ki, Azərbaycanın yürütdüyü milli maraqlara söykənən müstəqil diplomatik siyasət kursunun alternativi yoxdur. Beynəlxalq siyasətdə “Azərbaycan modeli” daxili sabitliyin təminatçısı rolunda çıxış etməklə yanaşı, uğurlu inkişafın da zəmanətidir. Son illər digər dövlətlərdə olduğu kimi, Gürcüstan iqtidarının da bu modeldən istifadəyə üstünlük verməsi və əhali arasında ciddi dəstək qazanması Qərbin bu regionda nəzərdə tutduğu planları həyata keçirə bilməyəcəyinin aydın təzahürüdür.
Cənubi Qafqaz ölkələri xalqları ağı qaradan seçməyi bacarmaqda, Qərb isə suyu bulandırmaqdaykən, birincilərin qələbə qazanacağı şübhə doğurmur. Gürcüstan gələcəyə, rifaha və sabitliyə səs verəcək!
//Azər Niftiyev